Piezochirurgia – najwyższy standard zabiegów stomatologicznych
Zjawisko piezoelektryczne zostało po raz pierwszy opisane przez Jakuba i Piotra Curie w latach 80. XX wieku. Naukowcy odkryli, że takie materiały jak kwarc mogą się odkształcić w momencie, gdy przepływa przez nie prąd elektryczny. Tworzywo, przez które przepływa prąd, generuje oscylacje (fale ultradźwiękowe), które wprawiają w drgania końcówkę tnącą.
Mimo skomplikowanych podstaw zjawiska piezoelektrycznego, sama technika wykonywanych zabiegów jest o wiele łatwiejsza. Sto lat po Piotrze Curie, Tomaso Vercellotti dostosował zjawisko piezoelektryczne do potrzeb chirurgii stomatologicznej. Aktualnie piezochirurgia znajduje zastosowanie nie tylko w zabiegach dentystycznych, ale także w wielu dziedzinach medycyny[1].
Dlaczego piezochirurgia jest tak powszechna w stomatologii?
Zabiegi piezochirurgiczne cechują się znikomą traumatyzacją tkanek. Pole operacyjne jest praktycznie pozbawione krwi. Możliwość pracy blisko nerwów bez ich podrażniania – to kolejna często podkreślana zaleta. Każdy ruch urządzenia, którym pracuje stomatolog, jest niezwykle precyzyjny i bezbolesny dla pacjenta. Sprzęty znajdujące się w gabinetach mają różne końcówki warunkujące możliwość cięcia zarówno tkanek miękkich (dziąsła), jak i twardych (kości). Co więcej, zakres oscylacji da się regulować, dzięki czemu można wykonywać nie tylko zabiegi endodoncyjne, ale również periodontologiczne. Proces rekonwalescencji po takiej operacji przebiega o wiele szybciej i skuteczniej, ponieważ w porównaniu do standardowych technik chirurgicznych, piezoterapia nie uszkadza tkanek i nie wywołuje krwawień. Dodatkowo rozchodzące się w płynnym środowisku fale ultradźwiękowe, powodują dezynfekcję pola operacyjnego.
Jakie są zastosowania piezochirurgii w pracy stomatologa?
W dzisiejszych czasach piezochirurgia wykorzystywana jest:
- w implantologii (poszerzanie wyrostka szczęki lub żuchwy, pozyskiwanie kości autogennej, przygotowywanie łoża dla implantu, plastyka kości wokół implantu)
- w ortodoncji (możliwość skrócenia okresu noszenia aparatu z dwóch lat do 6 miesięcy, efekt ten uzyskuje się poprzez bezbolesne nacięcie kości szczęki, co stymuluje przemianę kości gąbczastej i przez to szybsze przesuwanie zębów)
- w leczeniu endodontycznym (czyli w leczeniu kanałowym)
- w zabiegach periodontologicznych (związanych głównie z chorobami przyzębia)
- podczas ekstrakcji zęba (dokładne usunięcie korzeni, mniejszy obrzęk, szybsza regeneracja dziąseł, zmniejszone ryzyko rozwoju stanu zapalnego)
- w osteoplastyce (podnoszenie dna zatoki szczękowej przed wszczepieniem implantu – szczególnie skuteczne w przypadku zaniku wyrostka zębodołowego, w którym osadzone są zęby; rozszczepianie wyrostka zębodołowego, jeśli jest niedostatecznej szerokości; pobieranie bloków kostnych – przydatne, jeśli wstawienie implantu wymaga wcześniejszego uzupełnienia ubytków szczęki czy żuchwy)
- w osteotomii.
Czy istnieją wady piezochirurgii?
Przede wszystkim cena. Narodowy Fundusz Zdrowia nie refunduje tego typu zabiegów. Co więcej, jakość przeprowadzonego zabiegu zależy od kompetencji operatora, dlatego tak ważny jest wybór odpowiedniego gabinetu stomatologicznego, w którym pracują wyspecjalizowani fachowcy. Dodatkowo końcówka, którą wykonuje się zabieg, przegrzewa się, co wymaga krótkich przerw w pracy celem zniwelowania ryzyka przegrzania tkanki kostnej. Mimo wszystko, zalety piezochirurgii znacznie przewyższają potencjalne wady. Dlatego warto wybrać się na konsultację do lekarza dentysty, by zapoznać się z dostępnymi opcjami.
Bibliografia:
[1] – https://www.mp.pl/stomatologia/technologie/79429,chirurgia-piezoelektryczna-wdzieczne-narzedzie-w-codziennej-praktyce,1
[2] – Pavlikova G., Foltan R., Horka M., Hanzelka T., Borunska H., Sedy J.: Piezosurgery in oral and maxillofacial surgery. Int. J. Oral Maxillofac. Surg., 2011; 40: 451–457
[3] – Blus C., Szmukler-Moncler S.: Atraumatic tooth extraction and immediate implant placement with piezosurgery: evaluation of 40 sites after at least 1 year of loading. Int. J. Periodontics Restorative Dent., 2011; 30: 355–363
[4] – https://www.mp.pl/stomatologia/przypadki/112380,leczenie-ortodontyczne-wspomagane-kortykotomia,1