Kilka faktów o insulinooporności

Dla przypomnienia – insulina to hormon produkowany przez komórki wysp trzustkowych. Jednym z głównych aspektów jego działalności jest umożliwianie transportu glukozy z krwi do wnętrza komórek.

Czym jest insulinooporność?

IO polega na nieprawidłowej odpowiedzi komórek organizmu na wyrzut insuliny. Oznacza to, że mimo wzrostu insuliny we krwi, komórki nie transportują do swojego wnętrza glukozy. W efekcie, trzustka produkuje i wydziela jeszcze więcej insuliny, prowadząc do stanu nazywanego hiperinsulinizmem. Zjawisko to upośledza proces metabolizowania nie tylko węglowodanów, ale także białek i tłuszczów. Taki stan sprzyja odkładaniu się brzusznej tkanki tłuszczowej, co nasila insulinooporność i sprawia, że jesteśmy już tylko o krok od rozwoju cukrzycy. Insulinooporność może mieć związek z czynnikami genetycznymi, ale w większym stopniu jej rozwój powodowany jest nieprawidłową dietą oraz brakiem aktywności fizycznej [1].

Kto może mieć problem z insulinoopornością?

– osoby otyłe

– pacjentki z zespołem plicystycznych jajników (PCOS)

– pacjenci z późno zdiagnozowaną niedoczynnością oraz nadczynnością tarczycy

– fizjologicznie insulinooporność występuje u kobiet ciężarnych [2]

Jak zdiagnozować problem?

Jeżeli czujemy się źle, cierpimy na problemy z nadwagą i mimo prawidłowej diety oraz aktywności fizycznej na naszej wadze nie ubywa kilogramów, to należy koniecznie zgłosić się do lekarza rodzinnego lub specjalisty z dziedziny endokrynologii. Na miejscu możliwe jest wykonanie badań krwi, oceny poziomu insuliny w naszym organizmie oraz wykonanie OGGT, czyli doustnego testu obciążenia glukozą. Dzięki temu możliwe będzie postawienie diagnozy oraz wdrożenie skutecznego leczenia (stosowana jest przede wszystkim metformina, która poprawia tolerancję glukozy w organizmie), co uchroni przed rozwojem cukrzycy, zaburzeń lipidowych, czy zespołu metabolicznego [1,3].

Jak powinna wyglądać dieta w IO?

Dieta u osób z insulinoopornością powinna zawierać produkty o niskim indeksie glikemicznym, czyli warzywa, złożone węglowodany oraz białka. Należy wyeliminować cukry proste – słodycze, owoce, słodkie napoje, miody. Pocieszeniem jest fakt, że poprawę insulinooporności może przynieść jedzenie gorzkiej czekolady, zawierającej minimum 70% kakao. Takie produkty zawierają duże ilości antyoksydantów, dzięki czemu pomagają obniżyć ciśnienie tętnicze oraz hamują działanie greliny, hormonu odpowiedzialnego za apetyt, przez co zmniejszają ochotę na słodycze. Odpowiednią ilość stanowią 2-3 kostki czekolady dziennie [1,3].

Co jeszcze pomaga w walce z insulinoopornością?

Oczywiście jest to wysiłek fizyczny. Najlepiej, aby była to aktywność o umiarkowanym nasileniu, trwająca około godziny. Odpowiednim rodzajem aktywności jest marszobieg, spacery przy zastosowaniu kijów nordic walking lub jazda na rowerze. Dzięki takiemu wysiłkowi możemy zużyć zapasy glikogenu z naszych mięśni oraz zwiększyć wrażliwość komórek na insulinę [1].

Bibliografia:

[1] – https://doktormagda.pl/2018/06/insulinoopornosc-co-to-jest-takiego-czy-ja-to-mam.html

[2] – Grzesiuk W., Szydlarska D., Jóźwik K., Insulinooporność w endokrynopatiach, Via Medica

[3] – https://doktormagda.pl/2017/08/czekolada-w-terapii-insulinoopornosci-nadcisnienia-i-otylosci.html